zondag 27 maart 2011

Klein meisje met een roze truitje.

Begrijpen jullie dit?

Vanmiddag loop ik samen met mijn vriend en hond op het Lutterzand.
Dit is een natuurgebied met bos en zand bij de Dinkel (riviertje).

We volgen het pad langs de Dinkel en voorons lopen verschillende groepjes mensen.
Ja ja het Lutterzand is een zondagse attractie voor jong en oud.
Als we het eerste pad een stuk gevlogd zijn zie ik een klein meisje in een roze truitje aan een boom geplakt staan.

Er begint bij mij iets te kriebelen.
Ik draai me om en kijk het pad in 2 richtingen af.
Niemand die bij het kleine meisje lijkt te horen.
Het meisje zelf staat nog steeds met grote ogen aan de boom geplakt.

Toch maar eens vragen waar haar papa en mama zijn.
Als ik ben omgeschakelt naar het Duits krijg ik antwoord dat die op het terras zitten. Het terras is echter z'n 300 meter, een bocht en flink wat in de zicht staande bomen verder op. Ik probeer het meisje over te halen terug te gaan naar haar papa en mama aangezien die haar waarschijnlijk zullen zoeken. Dit wil ze echter niet en ze grijpt de boom nog steviger vast.

Dan hoor ik in de verte een vrouwen stem een kind roepen. Als ik aan het meisje vraag hoe ze heet blijkt zij geroepen te worden.
Niet lang daarna hoor ik ook een mannen stem haar naam noemen.
Als ik tussen de bomen door kijk zie ik een man met een petje zoekend rond kijken aan de rand van het terras.

Ik overleg kort met mijn vriend.
Hij blijft samen met de hond bij het meisje en ik ga op het terras opzoek naar haar ouders. Bij het terras aangekomen zie ik het petje naar binnen gaan.
Ik snel het terras ovcer en loop ook naar binnen.
Hier spreek ik het petje aan en vraag of hij een meisje met een roze truitje zoekt.
Dit blijkt het geval en hij is dan ook zeer opgelucht als ik aangeef dat wij haar gevonden hebben.

Petje rent voor mij uit richting het meisje. Als ik bijna halver wege het pad ben komt hij samen met het meisje terug gelopen. Ik wordt enorm bedankt voor het terug vinden. Terwijl wij verder lopen langs de Dinkel draaien mijn hersens over uren met wat er allemaal wel niet had kunnen gebeuren met dit meisje.


Begrijpen jullie deze laksheid van ouders?

Ik niet.
Stel je voor dat........

..... ze bij de Dinkel was gaan kijken en in het water was gevallen.
..... een of andere gek haar had meegenomen.
..... Ze nog veel verder het bos in was gelopen naar een heel afgelegen stuk.
..... wij, net als vele anderen, ook waren doorgelopen.

1 opmerking:

  1. Uit ervaring kan ik zeggen dat kinderen soms in een oogwenk verdwenen zijn. Ik dacht in de dierentuin ook dat mijn neefje nog naast me stond naar de tijgers te kijken maar toen ik wat tegen hem zei bleek er inmiddels een ander kindje te staan. De schrik om mijn hart. Dus laksheid hoeft het niet te zijn.

    Of waarom wilde dat kindje niet terug naar de ouders. Dat vraag ik me dan altijd eerder af..

    BeantwoordenVerwijderen